αμερικανική… υποχώρηση

Η ανάγκη για έναν «καινούργιο κόσμο» προκύπτει επιτακτική καθώς η κρίση υπονομεύει τις σταθερές με τις οποίες πορεύονταν η ανθρωπότητα τα τελευταία πενήντα χρόνια. Κάποιοι ωστόσο (για την ακρίβεια οι Αμερικανοί που είχαν το πάνω χέρι ) δεν είναι διατεθειμένοι να παραδώσουν τα σκήπτρα της κυριαρχίας τους. Προσπαθούν να μας «παραμυθιάσουν» ότι δημιουργούν μια νέα παγκόσμια κατάσταση ανακατεύοντας απλώς τα δοκιμασμένα υλικά του παρελθόντος. Μπορεί όμως να δημιουργηθεί ένας νέος κόσμος με παλιά υλικά; Το ΝΑΤΟ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι δυο από τα βασικά και παλιότερα υλικά του κόσμου που γνωρίσαμε. Πρόκειται για θεσμούς- βραχίονες της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Μέσω του ΝΑΤΟ οι ΗΠΑ επέκτειναν τη στρατιωτική τους παρουσία. Μέσω του ΔΝΤ ρύθμιζαν την παγκόσμια οικονομία σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Η Ουάσιγκτον προφανώς, θα πράξει κάθε τι δυνατό για να διατηρήσει ζωντανούς και υπό την εποπτεία της τους θεσμικούς βραχίονες (ΝΑΤΟ- ΔΝΤ) ελέγχου του κόσμου.

Η πρώτη εμφάνιση του Ομπάμα στην Ευρώπη, προ δεκαημέρου, περιγράφει επ ακριβώς την προσπάθεια της νέας αμερικανικής κυβέρνησης για να δοθεί το φιλί της ζωής τους θεσμούς (ΝΑΤΟ- ΔΝΤ) που είναι απαραίτητοι για την διαιώνιση της αμερικανικής ισχύος. Με άλλα λόγια η Αμερική προσπαθεί με κάθε τρόπο να «σταματήσει το χρόνο», να «παγώσει» την εικόνα , εκεί ακριβώς που φωτίζεται η παγκόσμια κυριαρχία της.

Προ δεκαημέρου λοιπόν, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ ο Ομπάμα συνέχισε την προσπάθεια αναζήτησης λόγου ύπαρξης της συμμαχίας. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν στον οποίο το ΝΑΤΟ είναι ήδη μπλεγμένο, χρησιμοποιείται από την Ουάσιγκτον για να κρατά «δεμένους» τους απρόθυμους Ευρωπαίους στο αμερικανικό στρατιωτικό άρμα. Για πόσο όμως;

Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και με την προσπάθεια του Ομπάμα κατά τη Σύνοδο του G-20 (της ομάδας των 20 ισχυρότερων οικονομιών του κόσμου) που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο μια μέρα πριν τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. Ο Αμερικανός πρόεδρος κατάφερε να «σώσει την παρτίδα» πετυχαίνοντας την χρηματοδότηση του ΔΝΤ (δηλαδή του αμερικανικού οικονομικού βραχίωνα) μέσω του οποίου θα γίνουν οι παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης. Οι σθεναρές επιφυλάξεις, οι όροι και κάποιες τολμηρές προτάσεις (να πάψει το δολάριο να είναι το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα) κάποιων από τους υπόλοιπους του G- 20, δείχνουν ότι οι μέρες του αμερικανικού «αποφασίζουμε με διατάζουμε» έχουν ολοκληρωθεί.

Οι στρατιές των επιτελών της αμερικανικής κυβέρνησης (κυβερνητικοί παράγοντες, μυστικές υπηρεσίες, πανεπιστημιακά και άλλα ερευνητικά κέντρα) γνωρίζουν πως η αυτοκρατορία βρίσκεται έξω από τα όρια της ισχύος της και είναι υποχρεωμένη να αναδιπλωθεί. Η νέα αμερικανική κυβέρνηση προσπαθεί αυτή η αναδίπλωση (κατ άλλους οπισθοχώρηση) να πραγματοποιηθεί «αργά» και συντεταγμένα. Πολλοί θεωρητικοί των Διεθνών Σχέσεων (ανάμεσά τους και Αμερικανοί) έχουν ήδη προβλέψει και περιγράψει τη μακρά διαδικασία του τέλους της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμονίας. Πρόκειται όμως,για μια μακροχρόνια διαδικασία η οποία θα θυμίζει σκληρές μάχες «οπισθοφυλακής»…

Μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα, οι προσπάθειες «ανασυγκρότησης» της αμερικανικής αυτοκρατορίας φαίνονται σαν τις απελπισμένες προσπάθειες των μεσήλικων ή γηραιών κυριών (ή κυρίων) να επανορθώσουν τις φθορές που προκαλεί στις σάρκες τους το πέρασμα του χρόνου. Η κοσμητική ιατρική έχει τη δυνατότητα να ικανοποιήσει την ανθρώπινη ματαιοδοξία και να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της παράτασης της νεότητας.

…Ομως, τελικά, ο χρόνος παραμένει ανίκητος και στο διάβα του δεν υποκύπτει μόνο η ανθρώπινη σάρκα. Υποκύπτουν και αυτοκρατορίες.