Archive for the ‘globe’ Category
Ο Γεώργιος … Κίσιντζερ στη μάχη των ελεφάντων
Ο Γεώργιος … Κίσιντζερ στη μάχη των ελεφάντων
Του Δημήτρη Μυ
Ισως κάποιοι τον έπεισαν ότι είναι ο… Κίσιντζερ και αναλαμβάνοντας τις τύχες της χώρας ο Γ. Παπανδρέου έκανε κάθε τι δυνατό για να βρεθεί στο επίκεντρο της διπλωματικής σύγκρουσης η οποία εξελίσσονταν σε άγριο νομισματικό πόλεμο. Του διέφυγε προφανώς, ότι εκεί που παλεύουν οι ελέφαντες, την πληρώνουν τα βατράχια, ειδικά τα ψωνισμένα…
Χτες ο κ. Παπανδρέου, διατάχθηκε να παραστεί στο πεδίο της μάχης (Κάννες) των ελεφάντων του G-20 κάποιοι από τους οποίους ζητούν εξηγήσεις για την απόφασή του να θέσει στη δοκιμασία του δημοψηφίσματος τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, ειδικά τη νέα δανειακή σύμβαση με την οποία οι εταίροι υποτίθεται ότι διασώζουν την Ελλάδα.
Ισορροπία του τρόμου
του Δημήτρη Μυ
Δεδομένης και ομολογημένης– από τον πρωθυπουργό–της «περιορισμένης κυριαρχίας της χώρας» τίθεται ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Η Ελλάδα είναι ελληνικό ή γερμανικό οικόπεδο; Μήπως (και) επί ελληνικού εδάφους διεξάγεται η αδυσώπητη μάχη των ισχυρών για κυριαρχία;
Κάποιες ειδήσεις περνούν στα ψιλά, ή εμφανίζονται με τέτοιον τρόπο που είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστούν και να οδηγήσουν σε συμπεράσματα. Ας δούμε μερικές τέτοιες ειδήσεις:
Στα δύο η Λιβύη: (Διαίρει και βασίλευε)…
Στα δύο η Λιβύη: (Διαίρει και βασίλευε)…
Του Δημήτρη Μυ
Οι πληροφορίες από τη Λιβύη είναι ελάχιστες. Ωστόσο, κάποιες ειδήσεις –και δεδομένα– σκιαγραφούν ήδη την πορεία που θα ακολουθήσουν οι εξελίξεις.
Η γενική εικόνα που φτάνει από τη Λιβύη, είναι ότι η χώρα έχει ήδη διχοτομηθεί. Το δυτικό μέρος (Τρίπολη) ελέγχεται από το καθεστώς του Καντάφι. Το ανατολικό (Βεγγάζη) από τους εξεγερμένους (;)
Ανάμεσα στις δύο πόλεις μεσολαβεί 500 μίλια έρημος. Το γεγονός αυτό μπορεί να παγιώσει τη διαίρεση της χώρας, η οποία θα πρέπει να σημειωθεί έχει ιστορικές και φυλετικές προεκτάσεις. Κάτι ακόμη που θα πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο ενεργειακός πλούτος της χώρας βρίσκεται στο έδαφος που ελέγχουν οι εξεγερμένοι.
Απλές ερωτήσεις για τον «ανθρωπισμό» του πετρελαίου
Του Δημήτρη Μυ
Πότε άραγε η Διεθνής Κοινότητα (με τους πανίσχυρους μηχανισμούς διαμόρφωσης της κοινής γνώμης τους οποίους διαθέτει) αντιλήφθηκε ότι ο Συνταγματάρχης Καντάφι είναι ένας παρανοϊκός δικτάτορας; Μήπως όταν αποφάσισε να πως δεν είναι απαραίτητο να δίνει μερίδιο (μίζα) στο καθεστώς για την εκμετάλλευση των Λιβυκών ενεργειακών πηγών;
Είναι άραγε τυχαίο ότι η εξέγερση ξεκίνησε στα ανατολικά της χώρας, εκεί που η bp και οι άλλες πετρελαϊκές αδελφές εκμεταλλεύονται βάσει των συμβολαίων που έχουν τα κοιτάσματα της Λιβύης; Πως, άραγε θα αναδιαταχτούν αυτά τα συμβόλαια όταν το καθεστώς παραμεριστεί;
το παγκόσμιο τοπίο μέχρι το 2025
Σμείωση: αναρτήθηκε στο blog πριν δυο χρόνια
Οι ματιές στο μέλλον πάντα γοήτευαν τους ανθρώπους. Μάγοι, Πυθίες, και ιερείς, καταλάμβαναν ιδιαίτερες και τιμητικές θέσεις στα συστήματα εξουσίας του παρελθόντος. Οι σύγχρονοι μάντεις προφανώς έχουν αλλάξει στιλ και μεθόδους. Δε διεκδικούν περίοπτη θέση, ούτε υποστηρίζουν πως έχουν επαφή με το υπερπέραν. Οι προβλέψεις τους είναι αποτέλεσμα εξαντλητικών μελετών, αναλύσεων και ερευνών, με την αξιοποίηση τεράστιων βάσεων δεδομένων και πληροφοριών. Σε κάθε περίπτωση πάντως, και αυτοί, όπως οι πυθίες της αρχαιότητες φιλοδοξούν να ρίξουν υπερβούν το σήμερα και να ρίξουν μια κλεφτή ματιά στο μέλλον.(Οι παγκόσμιες τάσεις μέχρι το 2025. ενας κόσμος υπό μετασχηματισμό)
Μια τρύπα στο νερό
Τη λύση μας την είπαν: Ενας φράχτης 12 χιλιομέτρων στον Εβρο, θα διασφαλίσει την ευημερία μας. Ας δούμε όμως και το πρόβλημα,με την βοήθεια των ειδικών:Το Αμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών πριν μια διετία είχε δώσει στη δημοσιότητα μια εκτεταμένη και εμπεριστατωμένη μελέτη (περίληψη στο skakistis.wordpress.com «το παγκόσμιο τοπίο μέχρι το 2025») η οποία σκιαγραφεί τον κόσμο μέχρι το 2025. Αν ρίξουμε μια ματιά στην μελέτη, καταλαβαίνουμε ότι μέτρα σαν αυτό που σχεδιάζει η κυβέρνηση με τον φράχτη στον Εβρο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια τρύπα στο νερό.
Η «δημοκρατία» του 1%
Οι συνθήκες (κρίση) μας επιτρέπουν να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο «ιδανικό και δικαιότερο» μοντέλο διακυβέρνησης, την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Τώρα πια, οι διθύραμβοι για τα πλεονεκτήματά της είτε ακούγονται φάλτσα είτε δε μας αφορούν. Πόσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όλοι είμαστε ίσιοι απέναντι στο νόμο; Ότι υπάρχει διάκριση των εξουσιών; Ότι η κυβέρνηση που προκύπτει από την αβίαστη έκφραση της βούλησης των πολιτών λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων του λαού; Μια ματιά στη μητρόπολη (ΗΠΑ) είναι διαφωτιστική.
Τα γραπτά μένουν…
Τα γραπτά μένουν και μερικές φορές αξίζει τον κόπο να ξανα-διαβαστούν. Υπενθυμίζουμε λοιπόν, κάποια κείμενα του blog που από τον Φλεβάρη του 2010 περιέγραψαν αυτό που μας συνέβη…
«τρίτος κόσμος» παντού
Το (αμερικανικό) ταμείο της Δήλου.
Το ΝΑΤΟ, όπως έχουμε ξαναπεί, χαρακτηρίζεται ως «μηχανισμός που κρατά την Αμερική μέσα, τη Γερμανία κάτω και τη Ρωσία έξω από την Ευρώπη». Πέρα από αυτόν τον προφανή του ρόλο ως εργαλείο της αμερικανικής υπερδύναμης στο γεωπολιτικό παιχνίδι, το ΝΑΤΟ πρωταγωνιστεί και σε ένα ακόμη έργο: «Ο νταβατζής φορούσε( στρατιωτικό) καπέλο».
«fast track»: ψεκάστε- σκουπίστε, τελειώσατε
Από το περασμένο Σαββατοκύριακο και την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη μια «νέα» φράση προστέθηκε στο λεξιλόγιό μας: επενδύσεις fast track. Τη σημασία της νέας φράσης που μπήκε στη ζωή μας ανέλαβαν να μας την εξηγήσουν τα media: επενδύσεις με ταχύτατες διαδικασίες, χωρίς γραφειοκρατία, οι οποίες θα σώσουν την ελληνική οικονομία. Καλό ακούγεται… Παρέλειψαν όμως να μας πουν ότι η εν λόγω επενδυτική διαδικασία πρωτοεμφανίστηκε ως πρακτική στη Χιλή της χούντας του Πινοσέτ. Ως αποτέλεσμα αυτής της επενδυτικής πρακτικής και διαδικασίας, ιδιωτικοποιήθηκαν ( επαναλαμβάνουμε, στη Χιλή της χούντας του Πινοσέτ) οι υδάτινοι πόροι της χώρας, συνολικά: Ποτάμια, λίμνες, πηγές, όλα πέρασαν σε ιδιωτικές (αμερικανικών συμφερόντων) εταιρείες. Ακόμη και σήμερα—σαράντα σχεδόν χρόνια από εκείνο το επενδυτικό fast track, εκατομμύρια Χιλιάνοι λένε το νερό- νεράκι…
Η Γερμανία «ψάχνεται» για τρίτη φορά…
Την περασμένη βδομάδα η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ με τις επισκέψεις της σε Ρωσία, Κίνα και Καζαχστάν περιέγραψε σαφέστατα τους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς της χώρας της. Πέρα από την αναζήτηση εμπορικών εταίρων και αγορών η περιοδεία της Μέρκελ περιγράφει την απόφαση της Γερμανία να αμφισβητήσει τα σε βάρος της δεδομένα, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά την ήττα της στο β Παγκόσμιο Πόλεμο. Βασικός μηχανισμός για την διαιώνιση της μετά τον β. Παγκόσμιο πόλεμο «τάξης» είναι το (αμερικανικό) ΝΑΤΟ που δημιουργήθηκε για να κρατά τη Γερμανία «κάτω» τη Ρωσία «έξω» και την Αμερική «μέσα» στην Ευρώπη. Η Μέρκελ με την περιοδεία της σε Ρωσία, Κίνα και Καζακστάν, υπογράμμισε ότι δεν είναι διατεθειμένη να παραμένει «κάτω». Με πιο απλά λόγια η Γερμανία , ενισχύοντας έμπρακτα τις σχέσεις της με τις τρεις αυτές χώρες ξεκίνησε την ευθεία αμφισβήτηση της αμερικανικής «τάξης» όπως αυτή επιβάλλεται τελικά από το ΝΑΤΟ.
Που πας (ελληνικό) καραβάκι με τέτοιον καιρό;…
Μετά από καταστροφές (συνήθως πολεμικές) καθώς γράφεται η ιστοΜετά από καταστροφές (συνήθως πολεμικές) καθώς γράφεται η ιστορία, οι κοινωνίες αναλύουν αιτίες και αφορμές για να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν όλα εκείνα τα γεγονότα, τις πράξεις και τις παραλήψεις που οδήγησαν κάποιους σε θριάμβους κάποιους άλλους σε οδυνηρές ήττες. Η ιστορία, υπό αυτήν την έννοια, πράγματι διδάσκει, αλλά «κατόπιν εορτής». Θα ήταν προφανώς προτιμότερο οι κοινωνίες να είναι σε θέση να αντιληφθούν αυτό που (τους) συμβαίνει , σήμερα και να προσπαθήσουν να το αντιμετωπίσουν ΤΩΡΑ– για να αποτρέψουν την επερχόμενη καταστροφή– ή να το καλλιεργήσουν και να το ενισχύσουν, στην περίπτωση που οδηγεί σε θριάμβους.
Στα σκαριά ελληνοισραηλινή στρατιωτική συμμαχία…
Δεν χρωστάμε τίποτε δεν πληρώνουμε κανέναν
Latuff
Τον Φλεβάρη του 2010, όταν τα επιτόκια του ελληνικού δανεισμού είχαν εκτοξευτεί στη στρατόσφαιρα, ο Αμιτ Σαρκάρ επικεφαλής ενός μεγάλου αμερικανικού επενδυτικού κεφαλαίου (Μarian) έκανε μια δήλωση αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν οι… αγορές: «η δουλειά μας, είχε πει ο μεγαλοεπενδυτής (κερδοσκόπος ή τοκογλύφος αν προτιμάτε) , είναι να βγάζουμε λεφτά, όχι να σκεφτόμαστε τι θα συμβεί στους Ελληνες πολίτες. Δεν υπάρχει εξ άλλου νόμος που να απαγορεύει να εκμεταλλευτείς τον μαλάκα». Ο συλλογισμός του επενδυτή είναι εξοργιστικός, αλλά και ωφέλιμος για εμάς, αρκεί να τον επεκτείνουμε: Κανένας νόμος δεν εμποδίζει τον «μαλάκα» από το να καταγγείλει το χρέος του ως επαχθές, να πάψει να το πληρώνει και να δηλώσει πως δεν το αναγνωρίζει. Η μη αναγνώριση του χρέους—όχι απλώς η αναδιάρθρωσή του και η μεταφορά του στο μέλλον—είναι η απάντηση που θα μπορούσε να δώσει ο ελληνικός λαός και μια κυβέρνηση που πραγματικά εργάζεται για το συμφέρον του, προκειμένου να ξεφύγει από τη θανάσιμη μέγγενη στην οποία μπήκε εξ αιτίας του «μαλάκα» τον οποίο έχει κατά νου ο Αμιτ Σαρκάρ–και όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές, υποθέτω…
Δεν πληρώνουμε τους τοκογλύφους
Οι αριθμο
ί μπορεί να κουράζουν αλλά περιγράφουν ξεκάθαρα την παγίδα στην οποία οδηγήθηκε η χώρα και στοιχειοθετούν τη δίκαιη επιχειρηματολογία που μπορεί να αναπτύξει ο ελληνικός λαός ξεκαθαρίζοντας όχι απλώς ότι δεν πληρώνει, αλλά ότι δεν αναγνωρίζει το (επαχθές) χρέος, καθώς είναι προϊόν χρηματοπιστωτικής απάτης και εναρμονισμένων πρακτικών της διεθνούς τοκογλυφικής μαφίας.
Ευρώπη: Ο σώζων εαυτώ σωθήτω…
Οπως όλα δείχνουν μέσα στον ερχόμενο μήνα (Ιούλη) θα τεθεί υπό σοβαρή δοκιμασία η αντοχή του ευρώ, καθώς και η συνοχή του ευρωπαϊκού πολιτικού οικοδομήματος. Σύμφωνα με στοιχεία της Morgan Stanley (δημοσιευμένα από τον αναλυτή Δημήτρη Καζάκη στην εφημερίδα Ποντίκι την περασμένη Πέμπτη) οι Ευρωπαίοι μόνο μέσα στον Ιούλιο θα πρέπει να καταβάλουν στις «αγορές» 228 δισεκατομμύρια ευρώ για την αναχρηματοδότηση του χρέους τους. Από αυτά τα χρήματα που οι «αγορές» απαιτούν μέσα στον Ιούλη, 43,5 δισεκατομμύρια πρέπει να καταβάλει η Γερμανία και 78,5 δισεκατομμύρια η Γαλλία. Το συνολικό ποσό που πρέπει να πληρώσουν οι Ευρωπαίοι Εταίροι μέσα στο 2010 για να αναχρηματοδοτήσουν το χρέος τους αγγίζει το 1 τρισεκατομμύριο (965 δισεκατομμύρια) ευρώ!!! Για να βρεθούν αυτά τα χρήματα οι χώρες θα δανειστούν από τις αγορές και οι … κερδοσκόποι ετοιμάζονται για το πάρτι των επιτοκίων. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον είναι μάλλον αυτονόητο, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει ουσιαστική βοήθεια από αυτούς που ήδη ψάχνουν τρόπους (ο καθένας μόνος του) να σώσουν το δικό τους «σπίτι»…
η ευρωπαική σκακιέρα
Από την εποχή τ
ου ψυχρού πολέμου μέχρι και σήμερα το (απόλυτα ελεγχόμενο από την Ουάσιγκτον) ΝΑΤΟ περιγράφεται ως ο μηχανισμός που κρατά τους Γερμανούς «κάτω», τους Αμερικανούς «μέσα» και τους Ρώσους «έξω», από την Ευρώπη.Με αφορμή τις πολιτικές εξελίξεις που πυροδοτεί η παγκόσμια οικονομική κρίση, φαίνεται πως η παρά πάνω περιεκτική περιγραφή της ΝΑΤΟικής συμμαχίας επανέρχεται στην επικαιρότητα.
Ισραήλ- Τουρκία: Τα μαντρόσκυλα της περιοχής.
Όλοι γνωρίζουν ότι το αμερικανικό μαντρόσκυλο στην Μέση Ανατολή είναι το Ισραήλ. Αυτό που ακόμη δεν έχει γίνει ευρέως κατανοητό, είναι πως ήδη έχει εμφανιστεί στην περιοχή νέο– πρώην αμερικανικό και νυν «αδέσμευτο» και επιθετικό– μαντρόσκυλο: Η Τουρκία, η οποία επιχειρώντας να παίξει το ρόλο της τοπικής υπερδύναμης αμφισβητεί τα πρωτεία του Ισραήλ. Μέσα από αυτήν την ματιά αποκτούν μια άλλη διάσταση τα γεγονότα της περασμένης Δευτέρας, όταν οι ισραηλινές στρατιωτικές δυνάμεις εμπόδισαν στολίσκο που μετέφερε εφόδια στην αποκλεισμένη από τους ισραηλινούς παλαιστινιακή Λωρίδα της Γάζας.
Το «παιχνίδι» στη Γάζα
Πίσω από την ευαισθησία για τα δεινά των αποκλεισμένων (από αέρα, στεριά και θάλασσα) Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, την προσπάθεια που αναλήφθηκε με πρωτοβουλία τουρκικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης για το σπάσιμο του αποκλεισμού και της βάρβαρης ισραηλινής αντίδρασης, το παιχνίδι που εξελίσσεται στην περιοχή είναι ενδιαφέρον αλλά και επικίνδυνο.
οι ΗΠΑ κινούν το ελληνικό πιόνι
Μπορεί σε σχέση με τη σημερινή Ελλάδα η Τουρκία να φαντάζει υπερδύναμη, ωστόσο η αλήθεια είναι πως η γειτονική χώρα δίνει τη δική της μάχη για να διεκδικήσει έναν διευρυμένο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή. Μάλιστα, παρά τις καλές προς το παρόν τουρκικές επιδόσεις, το αποτέλεσμα αυτή της μάχης δεν έχει κριθεί. Ο μεγάλος αντίπαλος της Τουρκίας, είναι η Ρωσία. Η πρόσφατη επίσκεψη του Ρώσου προέδρου στη Τουρκία, τηρουμένων των αναλογιών, μπορεί να συγκριθεί με την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα: Το μεγάλο ψάρι τρώει (κυνηγά, τουλάχιστον) το μικρότερο. Στην προκειμένη περίπτωση το μικρό ψάρι είναι η Τουρκία…
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δεν φοβόμαστε. Πολεμάμε!
Το Σύνταγμα συνοψίζει και εκφράζει το συσχετισμό οικονομικών- κοινωνικών πολιτικών δυνάμεων σε μια δεδομένη ιστορική συγκυρία. Με άλλα λόγια το Σύνταγμα ενισχύει και εξοπλίζει θεσμικά τις κυρίαρχες πολιτικο- οικονομικές δυνάμεις. Παρ όλα αυτά, ακόμη και σε αυτό το Σύνταγμα υπάρχουν δύο διατάξεις που αφορούν όλους μας, τις 200.000 ανθρώπους που κατεβήκαμε στο δρόμο αλλά και τα εκατομμύρια ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ: Πρώτον όλοι οι Ελληνες είναι ίσοι απέναντι στους νόμους. Δεύτερον η υπεράσπιση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Προφανώς– και αυτό πια δεν υπάρχει κάτοικος αυτής της χώρας που να το αμφισβητεί- δεν είναι όλοι οι Ελληνες ίσιοι απέναντι στο νόμο. Προφανές είναι επίσης ότι η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ EXEI ΚΑΤΑΛΗΘΕΙ. Την κατέλυσε η κυβέρνηση με το μνημόνιο της «συνεργασίας» της χώρας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που ήδη έχει υπογράψει (και το «νομιμοποιεί» με τη ψήφισή του στη Βουλή). Στο εν λόγω μνημόνιο αναφέρονται ονομαστικά οι τομείς πολιτικής της χώρας, που η κυβέρνηση αναθέτει στους υπαλλήλους του ΔΝΤ!!! Για ποια νομιμότητα και πιο Σύνταγμα μιλάμε λοιπόν ;
Ο νόμος είναι νεκρός…
«Σήμερα τα κράτη βρίσκονται ενταγμένα μέσα στις αγορές, περισσότερο απ ότι οι εθνικές οικονομίες μέσα στα κρατικά σύνορα» έχει διαπιστώσει από το 2000 ο Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμερμπας. Με πιο απλά λόγια, οι αγορές κάνουν κουμάντο και όχι οι κυβερνήσεις, όπως προσφάτως συνειδητοποιήσαμε με την ανάληψη της τύχης της χώρας από το ΔΝΤ.
«Πάμε στοίχημα»;
Οι αριθμοί, οι οποίοι σε αντίθεση με τον πολιτικό λόγο είναι αμείλικτα ακριβείς, επαναδιατυπώνουν ως εξής το ερώτημα των ημερών: Το θέμα δεν είναι «αν» αλλά το «πότε» η Ελλάδα θα κηρύξει (επισήμως) πτώχευση.
Skakistis's Weblog 