Posts Tagged ‘χρεοκοπία’
H απόρρητη ιστορία του Αιγαίου
H απόρρητη ιστορία του Αιγαίου
Τα πετρέλαια στο Αιγαίο και ο Αμερικανικός έλεγχος
Α. Το βιβλίο με λίγα λόγια
Λίγο έξω από τα χωρικά ύδατα της Θάσου και αδιαμφισβήτητα εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με άκρως απόρρητα αμερικανικά έγγραφα τα οποία ήρθαν στα χέρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών το διάστημα 1991- 1993 και παρουσιάζονται αυτούσια και για πρώτη φορά από τις εκδόσεις «Το Ποντίκι» στο βιβλίο, «H απόρρητη ιστορία του Αιγαίου», υπάρχει ένα δισεκατομμύριο (1.000.000.000) βαρέλια πετρέλαιο.
Το τεράστιο αυτό κοίτασμα δεν αξιοποιείται από την Ελλάδα, καθώς οι γείτονες Τούρκοι αμφισβητούν με απειλές πολέμου την κυριότητα του οικοπέδου. Οι «ουδέτεροι»… φίλοι και «σύμμαχοι» Αμερικανοί αναλαμβάνουν αυτόκλητοι να προωθήσουν ένα σχέδιο συνεκμετάλλευσης θέτοντας, τελικά, ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου υπό τον έλεγχό τους πουλώντας ταυτόχρονα την εξοπλιστική τους πραμάτεια και στους δυο αντιμαχόμενους οι οποίοι ξοδεύουν μέχρι χρεοκοπίας… Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
«Στήριξη», « κατανόηση» και ξεπούλημα
«Στήριξη», « κατανόηση» και ξεπούλημα
Του Δημήτρη Μυ
Οι μεγάλες απάτες κατά κανόνα καλύπτονται πίσω από ωραίες λέξεις- φράσεις. Ας δούμε μερικές: «Μηχανισμός στήριξης». «Μνημόνιο κατανόησης». «Αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας». Αν θέλουμε να προσφέρουμε (ως δημοσιογράφοι) κάτι ουσιαστικό στην κοινωνία, είναι αρκετό ίσως, να αποφορτίσουμε της λέξεις από το θετικό τους πρόσημο και να τις προφέρουμε, όπως ακριβώς τις βιώνει ο κόσμος στην καθημερινότητά του.
«Μηχανισμός στήριξης» ή τοκογλυφικό νταλαβέρι. Πρόκειται για το χρήμα (110 δισεκατομμύρια) που πρόσφεραν- έντοκα– στην Ελλάδα οι Ευρωπαίοι Εταίροι και το ΔΝΤ προκειμένου, όπως λέει η κυβέρνηση «να συνεχιστεί η πληρωμή των μισθών και των συντάξεων».
Ισορροπία του τρόμου
του Δημήτρη Μυ
Δεδομένης και ομολογημένης– από τον πρωθυπουργό–της «περιορισμένης κυριαρχίας της χώρας» τίθεται ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Η Ελλάδα είναι ελληνικό ή γερμανικό οικόπεδο; Μήπως (και) επί ελληνικού εδάφους διεξάγεται η αδυσώπητη μάχη των ισχυρών για κυριαρχία;
Κάποιες ειδήσεις περνούν στα ψιλά, ή εμφανίζονται με τέτοιον τρόπο που είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστούν και να οδηγήσουν σε συμπεράσματα. Ας δούμε μερικές τέτοιες ειδήσεις:
Ρε μπας και απέτυχε το μνημόνιο;
Προφανώς αυτοί που σήμερα όψιμα φωνασκούν περί αποτυχίας της πολιτικής του μνημονίου το κάνουν για να κρυφτούν πίσω από τη σκόνη που σηκώνουν. Δεν μπορεί να ήταν τόσο βλάκες για να μην καταλάβουν το ολοφάνερο: Το μνημόνιο, η πολιτική που ήρθε να εφαρμόσει η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, δεν είχε στόχο τη διάσωση της οικονομικάς, αλλά την απορρύθμισή της και την παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας στους δανειστές. Υπό αυτήν την έννοια, η πολιτική του μνημονίου είναι απόλυτα επιτυχημένη. Απλώς, όσοι την υποστήριξαν είναι είτε βλάκες, είτε μειοδότες. (Τι σημαίνει ο όρος εθνική μειοδοσία περιγράφεται επ ακριβώς στα ελληνικά λεξικά…)
Η «δημοκρατία» του 1%
Οι συνθήκες (κρίση) μας επιτρέπουν να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο «ιδανικό και δικαιότερο» μοντέλο διακυβέρνησης, την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Τώρα πια, οι διθύραμβοι για τα πλεονεκτήματά της είτε ακούγονται φάλτσα είτε δε μας αφορούν. Πόσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όλοι είμαστε ίσιοι απέναντι στο νόμο; Ότι υπάρχει διάκριση των εξουσιών; Ότι η κυβέρνηση που προκύπτει από την αβίαστη έκφραση της βούλησης των πολιτών λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων του λαού; Μια ματιά στη μητρόπολη (ΗΠΑ) είναι διαφωτιστική.
Η ΔΕΗ και ο δείκτης της …ευτυχίας
Του Δημήτρη Μυ
Το «ζεστό» περιβάλλον υπό το φως κεριών μπορεί να είναι δείκτης ευτυχίας, όπως έχει προσδιορίσει τον όρο σε υπουργικό συμβούλιο ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Αρκεί, βέβαια, να μην είναι η ΔΕΗ που κόβει το ρεύμα, αλλά η ρομαντική μας διάθεση…
«Ζητείται ελπίς». Υπάρχει;
Αλήτες, ρουφιάνοι, «δημοσιογράφοι»
Αναμφίβολα απλό, περιεκτικό και ακριβές το παραπάνω σύνθημα, υπό μια προϋπόθεση: Αφορά «δημοσιογράφους». Γιατί υπάρχουν και δημοσιογράφοι, εκτός εισαγωγικών. Χρειάζεται ωστόσο προσπάθεια για να έρθει κανείς σε επαφή μαζί τους. Προσπάθεια κατ αρχήν δική τους, για να αποφύγουν τα «εισαγωγικά» σε ένα σύστημα εξουσίας. Προσπάθεια, κατά δεύτερο λόγο, των αναγνωστών, ακροατών, τηλεθεατών, για να αποτιμήσει το λόγο τους, να πειστεί για την εγκυρότητα και την εντιμότητά τους.
Διακόσια χρόνια πίσω…
Το σκιάχτρο…
Από το Ποντίκι »
Το σκιάχτρο…
του Δημήτρη Μυ
Το (ελληνικό) χρέος είναι μια οικονομική πραγματικότητα (ή πρακτική αν προτιμάτε) την οποία οι πιστωτές (αγορές) αξιοποιούν για να κατασπαράξουν τον οφειλέτη εξ ολοκλήρου. Οι πιστωτές δεν γυρεύουν απλώς χρήμα. Αυτό το έχουν εισπράξει διπλό και τρίδιπλο με τα τοκογλυφικά επιτόκια. Αυτό που επιζητούν είναι αυτό ακριβώς που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας η ελληνική κυβέρνηση με τις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές.
«Καραγκιόζης»
«Καραγκιόζης»
του Δημήτρη Μυ
Τα «μούτρα» όταν «στήνουν» το παιχνίδι για να μαζέψουν τα ρέστα από τα «κορόιδα» στο μπαρμπούτι, χρησιμοποιούν τον «καραγκιόζη» που στην καθομιλουμένη σημαίνει λιμαρισμένα- πειραγμένα ζάρια. …Πειραγμένους μηχανισμούς (επιμήκυνση) μαζί με αβανταδόρους καραγκιόζηδες- φερέφωνα (που δουλειά τους είναι το παραμύθιασμά μας) χρησιμοποιούν και οι εντιμότατοι πιστωτές μας…
Το σύστημα και τα media
Δεν είναι μυστικό ότι τα media (παντού στον κόσμο) αποτελούν βασικό πυλώνα του συστήματος εξουσίας. Στην Ελλάδα αυτή η σχέση (media- συστήματος εξουσίας) είναι σε τέτοιο βαθμό διαπλεκόμενη που πολλές φορές είναι αδύνατο να διακρίνει κανείς αν ο/η τάδε τηλεσχολιαστής είναι δημοσιογράφος ή κυβερνητικός εκπρόσωπος. Το ίδιο – σε γενικές γραμμές– συμβαίνει και στον Τύπο. Το mediako σύστημα εξουσίας, κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσει την κυβέρνηση να προχωρήσει και να επιβάλλει την πολιτική του μηχανισμού στήριξης του μνημονίου και του ΔΝΤ. Τώρα βέβαια που έχουν σφίξει οι κ@λοι και οι συνέπειες αυτών των επιλογών γίνονται δυσβάσταχτες για την πλειοψηφία της κοινωνίας, τα ελληνικά media (και κάποια προσβεβλημένα στελέχη τους) προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν. Είναι μάλλον αργά. Ο ελληνικός Τύπος, στην συντριπτική του πλειοψηφία λειτούργησε (μεταπολιτευτικά) ως στυλοβάτης (επ αμοιβή και μάλιστα χοντρή) ενός συστήματος εξουσίας το οποίο καταρρέει. Όσο κι αν προσπαθήσει να διαχωρίσει τη θέση του δε θα το καταφέρει. Θα πληρώσει (ήδη πληρώνει με τη μείωση των κυκλοφοριών και τη γενικότερη απαξίωση που δημοσιογραφικού «λειτουργήματος») το κόστος που του αναλογεί.
Τα γραπτά μένουν…
Τα γραπτά μένουν και μερικές φορές αξίζει τον κόπο να ξανα-διαβαστούν. Υπενθυμίζουμε λοιπόν, κάποια κείμενα του blog που από τον Φλεβάρη του 2010 περιέγραψαν αυτό που μας συνέβη…
«τρίτος κόσμος» παντού
Ρίξε κόκκινο στη νύχτα…
Διαβάσαμε την περασμένη βδομάδα στο Βήμα ότι «αριστερός… γεννιέσαι, δεν γίνεσαι» και περιπέσαμε σε βαθύ προβληματισμό, καθ ότι πιστεύαμε ότι η βλακεία –και όχι η αριστερή συνείδηση και ιδεολογία– αποτελεί εκ γενετής (και πιθανότατα αθεράπευτη) «ανωμαλία».
Μαύρο στους ψεύτες
Εχει πλάκα: Πρώτα ΣΑΣ δούλεψαν κανονικότατα («λεφτά υπάρχουν, αυξήσεις στα όρια του πληθωρισμού») για να τους ψηφίσετε και να γίνουν κυβέρνησή μας. Την επόμένη (της αρπαγής της ψήφου ΣΑΣ) διαπίστωσαν (Λοβέρδος) «ότι δεν υπάρχει σάλιο» και άρχισαν να βάζουν το χέρι στο βάθος της τσέπης μας. Ταυτόχρονα άρχισαν να κόβουν μισθούς, συντάξεις, να δημιουργούν κινεζικό εργασιακό περιβάλλον (ανασφάλιστη εργασία, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, αύξηση ορίων εργάσιμου βίου, απολύσεις χωρίς κόστος για τους εργοδότες κλπ). Ταχύτατα, ολοκληρώνουν το έργο του ξεπουλήματος της χώρας (συμφωνίες για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους Τούρκους, λιμάνια στους Κινέζους, αεροδρόμια, στους Γερμανούς, τρένα στους Γάλλους, , ταχυδρομεία στους Βέλγους, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ αρχαιολογικούς χώρους, παραλίες, σ όποιον προλάβει…)
Πάρτε τρία!!!
Εχουν, προφανώς, πειστεί ότι απευθύνονται σε ζώα και φέρονται αναλόγως. Από τη μία ο «λεφτά υπάρχουν» (Παπανδρέου) λέει χωρίς να κοκκινίσει για ένα δευτερόλεπτο χοντρά ψέματα και εμείς τον κάνουμε πρωθυπουργό. Από την άλλη, ο «δε ξέρω τίποτε» (Καραμανλής), χάνει τις εκλογές, παραδίδει το κόμμα στον Σαμαρά, αλλά παραμένει στο παιχνίδι ως «χρυσή εφεδρεία». Λες και δε μας έφταναν όλοι αυτοί, έρχονται και οι «κουτόφραγκοι» να παίξουν με τον πόνο μας: Από τη μια ο άρχοντας το ΔΝΤ Στρος Καν, (μας) δίνει συγχαρητήρια –προφανώς θα απορεί κι αυτός πως δεν έχουμε βγάλει «κιχ» με τόσο πήδημα. Από την άλλη ο πρόεδρος της Ευρωζώνης, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, μας πληροφορεί ότι οι Ελληνες πρωθυπουργοί, πρώην και νυν, γνώριζαν την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας εδώ και χρόνια αλλά δεν έκαναν τίποτε, γιατί διοικούσαν ένα διεφθαρμένο κράτος.
Ο φόβος φυλάει τις… κότες
Την περασμένη βδομάδα πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον μια δημόσια συζήτηση απ αυτές που σκοπό έχουν να καλλιεργήσουν το φόβο για να ευδοκιμήσουν αντιδημοκρατικές πολιτικές επιλογές και αποφάσεις που ήδη έχουν ληφθεί. Γι αυτό άλλωστε, η εν λόγω συζήτηση έγινε δημόσια.
Το φασιστικό γονίδιο
Αν και δεν έχει αποδειχτεί επιστημονικά ότι οι ιδεολογικές αντιλήψεις εγγράφονται στο DNA των φορέων τους, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος φαίνεται ότι πιστεύει πως τα «πολιτικά γονίδια» κληροδοτούνται: («δήλωση του Πάγκαλου στο mega:«κι εμείς διορίζαμε αλλά η Νέα Δημοκρατία έχει τη φαυλότητα στο DNA της».
«ανήκομε εις την Αμερική»…
Την Τετάρτη της περασμένης βδομάδας, λίγες μόλις μέρες πριν ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ταξιδέψει στις ΗΠΑ, ο υπουργός εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας ανακοίνωσε τη σύσταση μιας επιτροπής «σοφών» από διπλωμάτες υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΕΞ και ακαδημαϊκούς η οποία θα αναλάβει το έργο να διατυπώσει το νέο δόγμα εξωτερικής πολιτικής με το οποίο η χώρα θα αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στη διεθνή σκακιέρα. Φαντάζομαι ότι ο πρωθυπουργός στις επαφές τους με τους Αμερικανούς πολιτικούς κι οικονομικούς παράγοντες, θα μπορέσει να συνοψίσει το νέο πολιτικό δόγμα της χώρας με δυο λέξεις: «σας ανήκουμε».
«fast track»: ψεκάστε- σκουπίστε, τελειώσατε
Από το περασμένο Σαββατοκύριακο και την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη μια «νέα» φράση προστέθηκε στο λεξιλόγιό μας: επενδύσεις fast track. Τη σημασία της νέας φράσης που μπήκε στη ζωή μας ανέλαβαν να μας την εξηγήσουν τα media: επενδύσεις με ταχύτατες διαδικασίες, χωρίς γραφειοκρατία, οι οποίες θα σώσουν την ελληνική οικονομία. Καλό ακούγεται… Παρέλειψαν όμως να μας πουν ότι η εν λόγω επενδυτική διαδικασία πρωτοεμφανίστηκε ως πρακτική στη Χιλή της χούντας του Πινοσέτ. Ως αποτέλεσμα αυτής της επενδυτικής πρακτικής και διαδικασίας, ιδιωτικοποιήθηκαν ( επαναλαμβάνουμε, στη Χιλή της χούντας του Πινοσέτ) οι υδάτινοι πόροι της χώρας, συνολικά: Ποτάμια, λίμνες, πηγές, όλα πέρασαν σε ιδιωτικές (αμερικανικών συμφερόντων) εταιρείες. Ακόμη και σήμερα—σαράντα σχεδόν χρόνια από εκείνο το επενδυτικό fast track, εκατομμύρια Χιλιάνοι λένε το νερό- νεράκι…
Inceptions
Το προσεχές διάστημα, με διάφορες αφορμές (Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση κλπ ) θα ακούσουμε και θα δούμε πολλά που στόχο θα έχουν τη δημιουργία μιας αισιόδοξης εικονικής πραγματικότητας. Μηχανισμοί και «δημοσιογράφοι» (τύπου Καψή) θα δώσουν τα ρέστα τους για να ερεθίσουν κάποια βασικά και απαραίτητα (για την διαχείριση και έλεγχό μας) συναισθήματα: Ενοχές (όλοι φταίμε για το σημερινό χάλι) πίστη (δεδομένων των συνθηκών έχουμε την καλύτερη δυνατή κυβέρνηση) ελπίδα (όλα πάνε καλά, τα μέτρα αποδίδουν, δημιουργούν τη διέξοδο από την κρίση)…
Δυστυχώς… επιστρέψαμε…
Επιστρέψαμε (από τις καλοκαιρινές μας ψευδαισθήσεις) στον πραγματικό κόσμο και όσο οι μέρες περνούν και το πολιτικό ημερολόγιο αφήνει πίσω του σελίδες , τόσο συνειδητοποιούμε ότι γυρίσαμε ξαφνικά σε έναν «άλλο κόσμο», σε μια άλλη εποχή. Τότε, 50- 100 χρόνια πριν, που η «φτωχή Ελλάδα» κυβερνιόταν από λαμόγια και δικτάτορες, που δανειζόταν με τοκογλυφικά επιτόκια τεράστια ποσά τα οποία μοιράζονταν σε μίζες, που χρεοκοπούσε, που ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος (ΔΟΕ- σαν να λέμε σήμερα τρόικα) διαχειριζόταν την αναδιάρθρωση του κολοσσιαίου ελληνικού χρέους μαζεύοντας και την τελευταία δεκάρα από τους εργαζόμενους. Τελικά αυτό που ζούμε σήμερα, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για τον τόπο. Η ελληνική ιστορία από την εποχή του αγώνα της ανεξαρτησίας (τα δάνεια του αγώνα) γράφεται από τους διεθνείς τοκογλύφους και τους εγχώριους πολιτικούς και οικονομικούς τοποτηρητές τους.
Το ξεπούλημα της ελληνική «αποικίας»
Η Ελλάδα, καθώς δανείζεται μόνο και μόνο για να πληρώνει τόκους παλαιότερων δανείων, έχει «βαρέσει κανόνι». Οι πιστωτές της έχουν ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία της (αναδιάρθρωσης του χρέους) ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Με άλλα λόγια, η εκποίηση ελληνικής δημόσιας περιουσίας υπέρ των πιστωτών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Δεν χρωστάμε τίποτε δεν πληρώνουμε κανέναν
Latuff
Τον Φλεβάρη του 2010, όταν τα επιτόκια του ελληνικού δανεισμού είχαν εκτοξευτεί στη στρατόσφαιρα, ο Αμιτ Σαρκάρ επικεφαλής ενός μεγάλου αμερικανικού επενδυτικού κεφαλαίου (Μarian) έκανε μια δήλωση αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν οι… αγορές: «η δουλειά μας, είχε πει ο μεγαλοεπενδυτής (κερδοσκόπος ή τοκογλύφος αν προτιμάτε) , είναι να βγάζουμε λεφτά, όχι να σκεφτόμαστε τι θα συμβεί στους Ελληνες πολίτες. Δεν υπάρχει εξ άλλου νόμος που να απαγορεύει να εκμεταλλευτείς τον μαλάκα». Ο συλλογισμός του επενδυτή είναι εξοργιστικός, αλλά και ωφέλιμος για εμάς, αρκεί να τον επεκτείνουμε: Κανένας νόμος δεν εμποδίζει τον «μαλάκα» από το να καταγγείλει το χρέος του ως επαχθές, να πάψει να το πληρώνει και να δηλώσει πως δεν το αναγνωρίζει. Η μη αναγνώριση του χρέους—όχι απλώς η αναδιάρθρωσή του και η μεταφορά του στο μέλλον—είναι η απάντηση που θα μπορούσε να δώσει ο ελληνικός λαός και μια κυβέρνηση που πραγματικά εργάζεται για το συμφέρον του, προκειμένου να ξεφύγει από τη θανάσιμη μέγγενη στην οποία μπήκε εξ αιτίας του «μαλάκα» τον οποίο έχει κατά νου ο Αμιτ Σαρκάρ–και όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές, υποθέτω…
Skakistis's Weblog 