Ρε μπας και απέτυχε το μνημόνιο;

Προφανώς αυτοί που σήμερα όψιμα φωνασκούν περί αποτυχίας της πολιτικής του μνημονίου το κάνουν για να κρυφτούν πίσω από τη σκόνη που σηκώνουν. Δεν μπορεί να ήταν τόσο βλάκες για να μην καταλάβουν το ολοφάνερο: Το μνημόνιο, η πολιτική που ήρθε να εφαρμόσει η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, δεν είχε στόχο τη διάσωση της οικονομικάς, αλλά την απορρύθμισή της και την παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας στους δανειστές. Υπό αυτήν την έννοια, η πολιτική του μνημονίου είναι απόλυτα επιτυχημένη. Απλώς, όσοι την υποστήριξαν είναι είτε βλάκες, είτε μειοδότες. (Τι σημαίνει ο όρος εθνική μειοδοσία περιγράφεται επ ακριβώς στα ελληνικά λεξικά…)

Advertisement

«τρίτος κόσμος» παντού

Δεν είναι μυστικό. Η ευημερία των λίγων, βασίζεται στην αρπαγή. Ισως είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε κοιτώντας τη προσωπική μας φτώχεια και να τη συσχετίσουμε με την υποτιμημένη εργασιακή μας δύναμη η οποία δημιουργεί τον πλούτο. Παραδόξως, είναι ευκολότερο να δούμε τη «μεγάλη εικόνα». Ίσως έτσι καταλάβουμε τι μας συμβαίνει  και κυρίως τι πρόκειται να μας συμβεί.

Ρίξε κόκκινο στη νύχτα…

Διαβάσαμε την περασμένη βδομάδα στο Βήμα ότι «αριστερός… γεννιέσαι, δεν γίνεσαι» και περιπέσαμε σε βαθύ προβληματισμό, καθ ότι πιστεύαμε ότι η βλακεία –και όχι η αριστερή συνείδηση και ιδεολογία– αποτελεί εκ γενετής (και πιθανότατα αθεράπευτη) «ανωμαλία».

Δυστυχώς… επιστρέψαμε…

Επιστρέψαμε (από τις καλοκαιρινές μας ψευδαισθήσεις) στον πραγματικό κόσμο και όσο οι μέρες περνούν  και το πολιτικό ημερολόγιο  αφήνει πίσω του σελίδες , τόσο συνειδητοποιούμε ότι γυρίσαμε   ξαφνικά σε έναν «άλλο  κόσμο», σε μια άλλη εποχή. Τότε, 50- 100 χρόνια πριν,  που η «φτωχή Ελλάδα»  κυβερνιόταν  από λαμόγια και δικτάτορες, που δανειζόταν με τοκογλυφικά επιτόκια τεράστια ποσά τα οποία μοιράζονταν σε μίζες, που χρεοκοπούσε, που ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος (ΔΟΕ- σαν να λέμε σήμερα  τρόικα) διαχειριζόταν την αναδιάρθρωση του κολοσσιαίου ελληνικού χρέους μαζεύοντας και την τελευταία δεκάρα από τους εργαζόμενους.  Τελικά αυτό που ζούμε σήμερα,  δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για τον τόπο. Η ελληνική ιστορία από την εποχή του αγώνα της ανεξαρτησίας (τα δάνεια του αγώνα) γράφεται από τους διεθνείς τοκογλύφους και τους  εγχώριους πολιτικούς και οικονομικούς τοποτηρητές τους.

Δεν πληρώνουμε τους τοκογλύφους

Οι αριθμοί μπορεί να κουράζουν αλλά περιγράφουν ξεκάθαρα την παγίδα στην οποία οδηγήθηκε η χώρα και στοιχειοθετούν τη δίκαιη επιχειρηματολογία που μπορεί να αναπτύξει ο ελληνικός λαός ξεκαθαρίζοντας όχι απλώς ότι δεν πληρώνει, αλλά ότι δεν αναγνωρίζει το (επαχθές) χρέος, καθώς είναι  προϊόν χρηματοπιστωτικής απάτης και εναρμονισμένων πρακτικών της διεθνούς τοκογλυφικής μαφίας.

Που είμαστε, που πάμε…

Ξυπνάμε  όλοι σιγά- σιγά και βγαίνουμε από το γλυκό όνειρο της «αφθονίας» και της «ασφάλειας»  που μας πρόσφεραν οι εσωτερικές δομές (δημοκρατικό πολίτευμα) και οι διεθνείς συμμαχίες της χώρας (Ε.Ε. ΝΑΤΟ). Ανοίγοντας τα μάτια αντικρίζουμε τη διάλυση του κόσμου μας, αυτού που είχαμε συνηθίσει να είναι η ζωή μας. Κατανοούμε με οδύνη πως βρισκόμαστε σε ένα νέο περιβάλλον. Οσο πιο γρήγορα, λοιπόν,  αντιληφθούμε που βρισκόμαστε και τι συμβαίνει, τόσο πολλαπλασιάζονται οι δυνατότητές μας να χαράξουμε την πορεία μας, γιατί σε τελική ανάλυση, η ιστορία γράφεται από εμάς τους ίδιους (από το λαό)  και τις απαντήσεις που θα δώσουμε στους «ιθύνοντες» εντός (κυβέρνηση, συστήματα εξουσίας)  και κυρίως εκτός (ΔΝΤ , ΕΕ, κλπ) Ελλάδας.

Ο νόμος είναι νεκρός…

«Σήμερα τα κράτη βρίσκονται ενταγμένα μέσα στις αγορές, περισσότερο απ ότι οι εθνικές οικονομίες μέσα στα κρατικά σύνορα» έχει διαπιστώσει από το 2000 ο Γερμανός φιλόσοφος Γιούργκεν Χάμερμπας.  Με πιο απλά λόγια, οι αγορές κάνουν κουμάντο και όχι οι  κυβερνήσεις, όπως προσφάτως συνειδητοποιήσαμε με την ανάληψη της τύχης της χώρας από το ΔΝΤ.

«Πάμε στοίχημα»;

Οι αριθμοί, οι οποίοι  σε αντίθεση με τον πολιτικό λόγο είναι αμείλικτα ακριβείς, επαναδιατυπώνουν  ως εξής το ερώτημα των ημερών: Το θέμα δεν είναι «αν»  αλλά το «πότε» η Ελλάδα θα κηρύξει (επισήμως) πτώχευση.

Κυβέρνηση Goldman Sachs

Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι η απόφαση για ενεργοποίηση του πακέτου στήριξης της ελληνικής οικονομίας στην οποία… κατέληξαν οι Ευρωπαίοι Εταίροι λήφθηκε μια μέρα μετά την αποκάλυψη του εσωτερικού εγγράφου της Goldman Sachs, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα οικονομικά της προβλήματα. Με τον τρόπο αυτό απαντήθηκε επιτέλους και το παλαιό ερώτημα αναφορικά με το ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο και όχι μόνο:Η Goldman Sachs. Πολύ σύντομα, απ ότι φαίνεται, θα δούμε και μια κυβέρνηση- μαριονέτα της, καθώς η παρούσα, αφού ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά δε θα μπορέσει να σταθεί…

O βρόγχος σφίγγει

Οι καπιταλιστές μπορεί τελικά να είναι ικανοί να πουλήσουν μέχρι και το σχοινί που θα τους κρεμάσουν, ωστόσο –και προς το παρόν τουλάχιστον– η θηλιά είναι περασμένη στον δικό μας λαιμό. Ήδη οι δημόσιοι υπάλληλοι το ένιωσαν. Οι απασχολούμενοι στον ιδιωτικό τομέα αναμένουν τη σειρά τους. Ολοι οι εργαζόμενοι της χώρας, όσοι σωθούν τελικά από την ανεργία που θα καλπάσει με ασύλληπτους ρυθμούς μέχρι τον ερχόμενο χειμώνα, θα «προσφέρουν» στις αγορές το 30 με 40% από το σημερινό τους εισόδημα.

Δου Νου Του ρε… τι σου ζητάνε;

Επιβάλλετε να ρίξουμε μια ματιά πίσω από τις γραμμές των αποφάσεων και κυρίως πίσω από τη σκόνη που σηκώνουν πανηγυρίζοντας οι κυβερνήτες μας και οι αλαλάζοντες «συνεργάτες» τους στα media, στην προσπάθεια τους να μας πείσουν πως στη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης «σωθήκαμε». Τα ψέματα και η σύγχυση δεν μπορούν να κρύψουν την οδυνηρή πραγματικότητα, για την οποία θα πρέπει να προετοιμαστούμε. Καλό θα είναι λοιπόν να αποκωδικοποιήσουμε αυτές τις αποφάσεις και να προετοιμαστούμε για να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα που έρχονται:

η εποχή του φόβου

Ζούμε στην εποχή του φόβου, από τον οποίο μπορούμε να απαλλαγούμε μόνο πολεμώντας για έναν καλύτερο κόσμο. Ο κόσμος μας από το 2001 χορεύει  στους ρυθμούς της τρομοκρατίας– αντιτρομοκρατίας. Είδαμε live  τα  αιματηρά χτυπήματα στη Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Μαδρίτη, Λονδίνο, Βομβάη.  Εξοικειωθήκαμε με την  καταστολή σε παγκόσμιο επίπεδο (Γκουαντανάμο, τρομονόμοι, εισβολές σε Ιράκ, Αφγανιστάν, νέοι πόλεμοι των άστρων και εξοπλισμοί). Το κερασάκι στην τρομακτική τούρτα της εποχής μας ονομάζεται παγκόσμια οικονομική κρίση. Ηδη έχουμε αντιληφθεί πως δεν υπάρχουν «αιώνιες σταθερές» ευημερίες…

…δυστυχώς επτωχεύσαμε

Στα ελληνικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης γίνεται μεγάλη κουβέντα για τις προσπάθειες που καταβάλλονται προκειμένου η Ελλάδα να αποφύγει τη χρεοκοπία. Τα media  στο εξωτερικό αντιμετωπίζουν το θέμα με διαφορετικό τρόπο: «Η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει», διαπιστώνουν κατηγορηματικά αναλυτές και think tanks και το μόνο ζήτημα για το οποίο  ακόμη συζητούν  είναι ο ακριβής τρόπος με τον οποίο θα γίνει η διαχείριση της πτώχευσης.

Ανάμεσα στους τοκογλύφους

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας: ας πούμε ότι είσαι μικρομεσαίος (προς το μικρός) επιχειρηματίας και ότι τα πρώτα βήματα της επιχειρηματικής σου δραστηριότητας τα χρηματοδότησαν (εντόκως) κάποιοι «φίλοι» και «προστάτες» σου. Αυτή η  οικονομική εξάρτηση με τα χρόνια  μετατρέπεται σε άρρηκτο δεσμό. Η ύπαρξή σου εξαρτάται από την ανατροφοδότηση των δανεικών σου. Η επιχείρηση  υπάρχει και «δουλεύει» για να πληρώνει το προσωπικό και να ξεπληρώνει τα δανεικά. Καθώς είσαι εξαρτημένος οικονομικά είσαι ταυτόχρονα υποχρεωμένος να ακολουθείς τους κανόνες αυτών που σε δανείζουν. Αυτοί ορίζουν αυθαίρετα το επιτόκιο του δανεισμού σου και κανονίζουν με αυτόν τον τρόπο με τι χρήματα σου επιτρέπουν για να τη βγάλεις. Με άλλα λόγια σε τοποθετούν στη …θέση σου.