H απόρρητη ιστορία του Αιγαίου

H απόρρητη ιστορία του Αιγαίου

Τα πετρέλαια στο Αιγαίο και ο Αμερικανικός έλεγχος

afisa-1

 

Α. Το βιβλίο με λίγα λόγια

Λίγο έξω από τα χωρικά ύδατα της Θάσου και αδιαμφισβήτητα εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με άκρως απόρρητα αμερικανικά έγγραφα τα οποία ήρθαν στα χέρια της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών το διάστημα 1991- 1993 και παρουσιάζονται αυτούσια και για πρώτη φορά από τις εκδόσεις «Το Ποντίκι» στο βιβλίο, «H απόρρητη ιστορία του Αιγαίου», υπάρχει ένα δισεκατομμύριο (1.000.000.000) βαρέλια πετρέλαιο.

Το τεράστιο αυτό κοίτασμα δεν αξιοποιείται από την Ελλάδα, καθώς οι γείτονες Τούρκοι αμφισβητούν με απειλές πολέμου την κυριότητα του οικοπέδου. Οι «ουδέτεροι»… φίλοι και «σύμμαχοι» Αμερικανοί αναλαμβάνουν αυτόκλητοι να προωθήσουν ένα σχέδιο συνεκμετάλλευσης θέτοντας, τελικά, ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου υπό τον έλεγχό τους πουλώντας ταυτόχρονα την εξοπλιστική τους πραμάτεια και στους δυο αντιμαχόμενους οι οποίοι ξοδεύουν μέχρι χρεοκοπίας…

Στα δύο η Λιβύη: (Διαίρει και βασίλευε)…

Στα δύο η Λιβύη: (Διαίρει και βασίλευε)…

Του Δημήτρη Μυ

Οι πληροφορίες από τη Λιβύη είναι ελάχιστες. Ωστόσο, κάποιες ειδήσεις –και δεδομένα– σκιαγραφούν ήδη την πορεία που θα ακολουθήσουν οι εξελίξεις.

Η γενική εικόνα που φτάνει από τη Λιβύη, είναι ότι η χώρα έχει ήδη διχοτομηθεί. Το δυτικό μέρος (Τρίπολη) ελέγχεται από το καθεστώς του Καντάφι. Το ανατολικό (Βεγγάζη) από τους εξεγερμένους (;)

Ανάμεσα στις δύο πόλεις μεσολαβεί 500 μίλια έρημος. Το γεγονός αυτό μπορεί να παγιώσει τη διαίρεση της χώρας, η οποία θα πρέπει να σημειωθεί έχει ιστορικές και φυλετικές προεκτάσεις. Κάτι ακόμη που θα πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο ενεργειακός πλούτος της χώρας βρίσκεται στο έδαφος που ελέγχουν οι εξεγερμένοι.

Πετρέλαιο στο Καστελόριζο

Μόλις 1,25 ναυτικά μίλια από τις νοτιοδυτικές τουρκικές ακτές και 72 ν.μ. ανατολικά της Ρόδου βρίσκεται η νήσος Καστελόριζο, το νοτιοανατολικότερο άκρο της Ελλάδας. Έχει έκταση 8,9 τ.χλμ., μήκος ακτών 19,5 χλμ. και πληθυσμό 406 ατόμων, κατά την επίσημη απογραφή του 2001. Από τον Πειραιά απέχει 328 ν.μ. και 150 ν.μ. από την Κύπρο. Είναι η μεγαλύτερη νησίδα μικρού αρχιπελάγους που συμπεριλαμβάνει τα βραχονήσια Άγιο Γεώργιο, Αγριέλαια, Μαύρο Ποινί, Πολύφαδο, Ρω, Στρογγυλή, Ψωμί και Ψωραδιά.

Ο πρωθυπουργός και τα μέλη του ΚΥΣΕΑ στα μέσα του περασμένου μήνα πληροφορήθηκαν από αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες ότι στην περιοχή νότια του Καστελόριζου έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη μεγάλων και εκμεταλλεύσιμων πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Η«ευχάριστη» είδηση ωστόσο, προκάλεσε προβληματισμό και ανησυχία παρά ενθουσιασμό και ικανοποίηση. Η φράση «αυτό μας έλειπε τώρα» συνοψίζει την ατμόσφαιρα που δημιούργησε η πληροφορία στον πρωθυπουργό και τους συμμετέχοντες στο ΚΥΣΕΑ. Και όχι άδικα…Η παράμετρος «μεγάλα και εκμεταλλεύσιμα πετρελαϊκά αποθέματα» εμφανίζεται σε μια στιγμή που:

·Οι πιστωτές μας, συντονισμένοι από κάποιο αόρατο σινιάλο (των αγορών) ζητούν όλοι μαζί πίσω τα λεφτά τους εκβιάζοντας την κυβέρνηση με τη δυνατότητα που έχουν να τινάξουν την οικονομία της χώρας στον αέρα. Από την μια οι Εταίροι (Γερμανοί) καταρτίζουν τον προϋπολογισμό μας. Από την άλλη οι Αμερικανοί μας σέρνουν πίσω από το άρμα των συμφερόντων τους και προς το ελεγχόμενο απόλυτα από αυτούς Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Την ίδια ώρα οι Τούρκοι …γαργαλάνε την υφαλοκρηπίδα μας.

Τα αγροτικά μπλόκα

Η αμερικανική οικονομία αντιμετώπισε το αγροτικό ζήτημα πριν από ογδόντα περίπου χρόνια. Τότε, ολοκληρώθηκε η διαδικασία συγκέντρωσης της γης στα χέρια ελαχίστων. Σήμερα η αμερικανική γεωργική παραγωγή είναι στα χέρια γιγάντιων πολυεθνικών που κυριαρχούν στην παγκόσμια αγορά. Τα πράγματα στην Ευρώπη δεν εξελίχθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Φτάνει, ωστόσο, όπως φαίνεται η ώρα να εφαρμοστεί το αμερικανικό φιλελεύθερο παράδειγμα. Πίσω λοιπόν από τις ελληνικές αγροτικές κινητοποιήσεις που επικεντρώνονται στο αίτημα της συνέχισης της καταβολής των κοινοτικών επιδοτήσεων, κρύβεται η ουσία του πολιτικού προβλήματος που συνθέτει το αγροτικό ζήτημα.

το παγκόσμιο τοπίο μέχρι το 2025

Οι ματιές στο μέλλον πάντα γοήτευαν τους ανθρώπους. Μάγοι, Πυθίες, και ιερείς, καταλάμβαναν ιδιαίτερες και τιμητικές θέσεις στα συστήματα εξουσίας του παρελθόντος. Οι σύγχρονοι μάντεις προφανώς έχουν αλλάξει στιλ και μεθόδους. Δε διεκδικούν περίοπτη θέση, ούτε υποστηρίζουν πως έχουν επαφή με το υπερπέραν. Οι προβλέψεις τους είναι αποτέλεσμα εξαντλητικών μελετών, αναλύσεων και ερευνών, με την αξιοποίηση τεράστιων βάσεων δεδομένων και πληροφοριών. Σε κάθε περίπτωση πάντως, και αυτοί, όπως οι πυθίες της αρχαιότητες φιλοδοξούν να ρίξουν υπερβούν το σήμερα και να ρίξουν μια κλεφτή ματιά στο μέλλον.(Οι παγκόσμιες τάσεις μέχρι το 2025. ενας κόσμος υπό μετασχηματισμό)

Green deal

  

 

πολιτικό το πράσινο πλάνο του Γκορ

 

Υπάρχει άραγε κάποια αναλογία, κάποιος συσχετισμός, που να συνδέει την παγκόσμια οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε με την περιβαλλοντική καταστροφή που ήδη αντιμετωπίζει ο πλανήτης;

Στην International Herald Tribune ακριβώς την επομένη των εκλογών στην Αμερική ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Αλ Γκορ έγραψε: «Τα τολμηρά μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή είναι ακριβώς τα ίδια που χρειάζονται για να αντιμετωπιστεί η οικονομική και ενεργειακή κρίση».

Το «πλάνο Γκορ» δεν είναι απλώς μια προβεβλημένη οικολογική κίνηση. Είναι, πάνω απ όλα, μια εμπεριστατωμένη πολιτική πρόταση καθώς «απαιτεί» μια θεμελιώδη αλλαγή στην οργάνωση της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής: Την απεξάρτησή της από τα ορυκτά καύσιμα.

Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι ο Γκορ δημοσίευσε το άρθρο του την επομένη των εκλογών. Ηταν η κατάλληλη στιγμή για να υπενθυμίσει την ανάγκη μιας νέας συμφωνίας (new deal) η οποία όχι μόνο μπορεί να βγάλει την Αμερική από την οικονομική κρίση αλλά και να της εξασφαλίσει την ηγεσία της προσπάθειας αναπροσαρμογής των ενεργειακών επιλογών, παγκοσμίως.

Μιλώντας για τη σωτηρία του πλανήτη από τη ρύπανση το πλάνο Γκορ περιγράφει την απαίτηση για μια «πράσινη συμφωνία» (green deal). Η συμφωνία αφορά στην κατεύθυνση των οικονομικών πόρων οι οποίοι πρέπει να διατεθούν προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ενεργειακή μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Με το άρθρο του την επομένη των αμερικανικών εκλογών ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, επιχειρεί να περιγράψει έναν πολιτικό στόχο στόχος για τη νέα αμερικανική κυβέρνηση :« σε δέκα χρόνια οι ΗΠΑ να παράγουν το 100% της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνουν από πηγές οι οποίες δεν περιέχουν άνθρακα».

Το ενδιαφέρον είναι ότι το πλάνο Γκορ παρουσιάζει συγκεκριμένες προτάσεις για την υλοποίηση αυτού του στόχου οι οποίες συνοπτικά έχουν ως εξής:

• · Κίνητρα ευρείας κλίμακας από πρόεδρο και Κογκρέσο για κατασκευή εργοστασίων ηλιακής ενέργειας στις ερήμους των νοτιοδυτικών πολιτειών και αιολικών πάρκων.

• · . Σχεδιασμός σε εθνικό επίπεδο έξυπνου δικτύου μέσων μαζικής μεταφοράς που λειτουργούν με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (κόστος 400 δισ. δολαρίων).

• · . Ενίσχυση αυτοκινητοβιομηχανιών για κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων.

• · . Εθνικός συντονισμός στη δόμηση κτιρίων μη ενεργοβόρων.

• · Αντικατάσταση της συνθήκης του Κιότο με μια άλλη, πιο αποτελεσματική.

Η σημερινή κρίση στην οικονομία δεν περιγράφει απλά– ούτε είναι μόνο– το αποτέλεσμα της απληστίας των μηχανισμών της αγοράς και κάποιων ανθρώπων. Περιγράφει τη χρεωκοπία ενός συστήματος παραγωγής και ανάπτυξης η οποία εξαντλεί ταχύτατα τους παγκόσμιους διαθέσιμους πόρους, οδηγεί τα 2/3 του πληθυσμού της γης στη φτώχια και προβάλλει— επιβάλλει αεριτζίδικες καταναλωτικές επενδυτικές συμπεριφορές και πρότυπα.

Συνοψίζοντας θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι στο εσωτερικό της πλανητικής υπερδύναμης έχει ήδη ξεκινήσει μια βαθειά πολιτική συζήτηση που αφορά στο μέλλον. Εχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δει κανείς το προσεχές διάστημα αν οι προτάσεις Γκορ εγγραφούν στην πολιτική ατζέντα της νέας αμερικανικής κυβέρνησης.

Κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε απλό ούτε εύκολο καθώς όλη αυτή η συζήτηση περιγράφει το πλαίσιο μια άγριας σύγκρουσης (π.χ. επενδύσεις για πυραύλους ή για ανεμογεννήτριες κλπ) ανάμεσα σε κατεστημένα συμφέροντα και στην ανάγκη για την αναδιανομή των οικονομικών πόρων.

Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Θα προχωρήσει σε ένα νέο deal, σε μια νέα βιομηχανική επανάσταση, για την οποία ήδη μιλούν πολλοί; Θα εξελιχθεί η μετάβαση ομαλά και ειρηνικά; Ή μήπως…