Archive for the ‘οικονομία’ Category
Οι υπάλληλοι της κομισιόν που κυβερνούν τον τόπο
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “Π” ΣΤΙΣ 27-10-11)
Ιδού οι δεσμοφύλακες
Καθώς το επόμενο μακρύ -όπως προβλέπεται – διάστημα οι αποφάσεις του ελληνικού κράτους που αφορούν τη ζωή μας και τη ζωή 
των παιδιών μας δεν θα λαμβάνονται από την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, αλλά από τον Μηχανισμό Εποπτείας, είναι χρήσιμο να γνωρίσουμε τα γρανάζια του. Δηλαδή τα καταρτισμένα και έμπειρα στελέχη της Κομισιόν που ήδη τον στελεχώνουν.
Σ’ αυτούς τους υπαλλήλους της Κομισιόν η κυβέρνηση Παπανδρέου εκχώρησε την κυριαρχία που της εμπιστεύτηκε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός.
Στη χοάνη της κρίσης (και) το πολιτικό σύστημα
Στη χοάνη της κρίσης (και) το πολιτικό σύστημα
Του Δημήτρη Μυ
Για ποιους λόγους και με ποιους υπολογισμούς αποφάσισε ο Γ. Παπανδρέου να διατυπώσει τον ωμό εκβιασμό του δημοψηφίσματος στην κοινοβουλευτική του ομάδα και την ελληνική κοινωνία πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς. Το ζήτημα αυτό θα διερευνηθεί και θα αξιολογηθεί από την Ιστορία. Στον παρόντα πολιτικό χρόνο, ωστόσο, οι συνέπειες αυτής της απόφασης είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτες: πυροδοτούν τις διαδικασίες αναμόρφωσης και αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού.
Το «Π» στα ρεπορτάζ και την αρθρογραφία του έχει υπογραμμίσει εδώ και δυο χρόνια ότι η κρίση που βιώνει η χώρα δεν πρόκειται να περιοριστεί στο επίπεδο της οικονομίας. Σήμερα είναι περισσότερο από σαφές ότι η αδυναμία του πολιτικού προσωπικού να προσφέρει ένα συντεταγμένο σχέδιο διεξόδου έχει υπονομεύσει την αξιοπιστία του.
«Στήριξη», « κατανόηση» και ξεπούλημα
«Στήριξη», « κατανόηση» και ξεπούλημα
Του Δημήτρη Μυ
Οι μεγάλες απάτες κατά κανόνα καλύπτονται πίσω από ωραίες λέξεις- φράσεις. Ας δούμε μερικές: «Μηχανισμός στήριξης». «Μνημόνιο κατανόησης». «Αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας». Αν θέλουμε να προσφέρουμε (ως δημοσιογράφοι) κάτι ουσιαστικό στην κοινωνία, είναι αρκετό ίσως, να αποφορτίσουμε της λέξεις από το θετικό τους πρόσημο και να τις προφέρουμε, όπως ακριβώς τις βιώνει ο κόσμος στην καθημερινότητά του.
«Μηχανισμός στήριξης» ή τοκογλυφικό νταλαβέρι. Πρόκειται για το χρήμα (110 δισεκατομμύρια) που πρόσφεραν- έντοκα– στην Ελλάδα οι Ευρωπαίοι Εταίροι και το ΔΝΤ προκειμένου, όπως λέει η κυβέρνηση «να συνεχιστεί η πληρωμή των μισθών και των συντάξεων».
Ισορροπία του τρόμου
του Δημήτρη Μυ
Δεδομένης και ομολογημένης– από τον πρωθυπουργό–της «περιορισμένης κυριαρχίας της χώρας» τίθεται ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Η Ελλάδα είναι ελληνικό ή γερμανικό οικόπεδο; Μήπως (και) επί ελληνικού εδάφους διεξάγεται η αδυσώπητη μάχη των ισχυρών για κυριαρχία;
Κάποιες ειδήσεις περνούν στα ψιλά, ή εμφανίζονται με τέτοιον τρόπο που είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυαστούν και να οδηγήσουν σε συμπεράσματα. Ας δούμε μερικές τέτοιες ειδήσεις:
Ρε μπας και απέτυχε το μνημόνιο;
Προφανώς αυτοί που σήμερα όψιμα φωνασκούν περί αποτυχίας της πολιτικής του μνημονίου το κάνουν για να κρυφτούν πίσω από τη σκόνη που σηκώνουν. Δεν μπορεί να ήταν τόσο βλάκες για να μην καταλάβουν το ολοφάνερο: Το μνημόνιο, η πολιτική που ήρθε να εφαρμόσει η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, δεν είχε στόχο τη διάσωση της οικονομικάς, αλλά την απορρύθμισή της και την παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας στους δανειστές. Υπό αυτήν την έννοια, η πολιτική του μνημονίου είναι απόλυτα επιτυχημένη. Απλώς, όσοι την υποστήριξαν είναι είτε βλάκες, είτε μειοδότες. (Τι σημαίνει ο όρος εθνική μειοδοσία περιγράφεται επ ακριβώς στα ελληνικά λεξικά…)
το παγκόσμιο τοπίο μέχρι το 2025
Σμείωση: αναρτήθηκε στο blog πριν δυο χρόνια
Οι ματιές στο μέλλον πάντα γοήτευαν τους ανθρώπους. Μάγοι, Πυθίες, και ιερείς, καταλάμβαναν ιδιαίτερες και τιμητικές θέσεις στα συστήματα εξουσίας του παρελθόντος. Οι σύγχρονοι μάντεις προφανώς έχουν αλλάξει στιλ και μεθόδους. Δε διεκδικούν περίοπτη θέση, ούτε υποστηρίζουν πως έχουν επαφή με το υπερπέραν. Οι προβλέψεις τους είναι αποτέλεσμα εξαντλητικών μελετών, αναλύσεων και ερευνών, με την αξιοποίηση τεράστιων βάσεων δεδομένων και πληροφοριών. Σε κάθε περίπτωση πάντως, και αυτοί, όπως οι πυθίες της αρχαιότητες φιλοδοξούν να ρίξουν υπερβούν το σήμερα και να ρίξουν μια κλεφτή ματιά στο μέλλον.(Οι παγκόσμιες τάσεις μέχρι το 2025. ενας κόσμος υπό μετασχηματισμό)
Μια τρύπα στο νερό
Τη λύση μας την είπαν: Ενας φράχτης 12 χιλιομέτρων στον Εβρο, θα διασφαλίσει την ευημερία μας. Ας δούμε όμως και το πρόβλημα,με την βοήθεια των ειδικών:Το Αμερικανικό Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών πριν μια διετία είχε δώσει στη δημοσιότητα μια εκτεταμένη και εμπεριστατωμένη μελέτη (περίληψη στο skakistis.wordpress.com «το παγκόσμιο τοπίο μέχρι το 2025») η οποία σκιαγραφεί τον κόσμο μέχρι το 2025. Αν ρίξουμε μια ματιά στην μελέτη, καταλαβαίνουμε ότι μέτρα σαν αυτό που σχεδιάζει η κυβέρνηση με τον φράχτη στον Εβρο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια τρύπα στο νερό.
Το ποντίκι που βρυχάται… εκλογές
στο http://topontiki.gr/article/13094
Του Δημήτρη Μυ
Αρχίζει να γίνεται φανερό πια, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμάζεται για ένα ακόμη «κόλπο»: Αφού παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ, αφού ξεμπέρδεψε με τα βασικά (εργασιακά, ασφαλιστικά), αφού τελειώσει το προσεχές δίμηνο με τη θεσμοθέτηση του ξεπουλήματος κάθε έννοιας δημοσίου (περιουσία, υποδομές, κοινή ωφέλεια, υγεία, παιδεία) θα είναι έτοιμος να διεκδικήσει και πάλι την «εμπιστοσύνη» μας.
Η «δημοκρατία» του 1%
Οι συνθήκες (κρίση) μας επιτρέπουν να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο «ιδανικό και δικαιότερο» μοντέλο διακυβέρνησης, την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Τώρα πια, οι διθύραμβοι για τα πλεονεκτήματά της είτε ακούγονται φάλτσα είτε δε μας αφορούν. Πόσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι όλοι είμαστε ίσιοι απέναντι στο νόμο; Ότι υπάρχει διάκριση των εξουσιών; Ότι η κυβέρνηση που προκύπτει από την αβίαστη έκφραση της βούλησης των πολιτών λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων του λαού; Μια ματιά στη μητρόπολη (ΗΠΑ) είναι διαφωτιστική.
Η ΔΕΗ και ο δείκτης της …ευτυχίας
Του Δημήτρη Μυ
Το «ζεστό» περιβάλλον υπό το φως κεριών μπορεί να είναι δείκτης ευτυχίας, όπως έχει προσδιορίσει τον όρο σε υπουργικό συμβούλιο ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Αρκεί, βέβαια, να μην είναι η ΔΕΗ που κόβει το ρεύμα, αλλά η ρομαντική μας διάθεση…
Λεμονόκουπα. Στυμμένη!
Του Δημήτρη Μυ
Η νεοφιλελεύθερη «σοσιαλιστική» κυβέρνηση εξαντλεί το πολιτικό της (ζουμί) κεφάλαιο: Ψηφίζει τον προϋπολογισμό του ΔΝΤ (και των συναφών τοκογλυφικών λαμόγιων), αφού έχει ήδη ολοκληρώσει την εκθεμελίωση των εργασιακών σχέσεων. Σε ποιους είναι ακόμη χρήσιμη;
Το «δίκιο» του μαφιόζου
Οι μαφιόζοι , (οι αληθινοί ) έχουν εδώ και χρόνια το περίστροφο στο συρτάρι. Σπάνια το χρησιμοποιούν κι αν αναγκασούν δεν το κρατούν οι ίδιοι. Εχουν άλλους γι αυτές τις δουλιές: Μπάτσους, στρατούς ολόκληρους, μπράβους και άλλα κατακάθια. Οι μαφιόζοι τα λεφτά τους τα βγάζουν πια «με το νόμο». Δε φαντάζομαι πως υπάρχει κάποιος που διαφωνεί ότι ο νόμος είναι το «δίκιο» αυτού που μπορεί να το επιβάλλει. Στην προκειμένη περίπτωση της ελληνικής χρεοκοπίας, όπως σε κάθε περίπτωση χρεοκοπίας οπουδήποτε στη γη (Λατινική Αμερική, Ασία κλπ) εφαρμόζεται το δίκιο των μαφιόζων …
Συναίνεση ή συνενόχους στην εκτροπή;
Συναίνεση ή συνενόχους στην εκτροπή;
Του Δημήτρη Μυ
Το πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση συνοψίζεται ως εξής: Είναι σε θέση να εκπληρώσει τις συμβατικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με τη Δανειακή Σύμβαση και το μνημόνιο έναντι των πιστωτών, κινούμενη εντός των πλαισίων της συνταγματικής νομιμότητας;
Διακόσια χρόνια πίσω…
Oil
Τον περασμένο Φλεβάρη ρεπορτάζ (εφημερίδα Ποντίκι) που ουδέποτε διαψεύστηκε είχε αποκαλύψει ότι η ελληνική κυβέρνηση ενημερώθηκε εγγράφως από τη Ρωσία για την ύπαρξη εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου. Η εν λόγω πληροφορία περιγράφει την τελευταία απέλπιδα προσπάθεια της Μόσχας να διατηρήσει τη δυναμική μιας ελληνορωσικής στρατηγικής σχέσης, την οποία ωστόσο δεν εκτίμησε ως ωφέλιμη για τη χώρα η ελληνική κυβέρνηση.Ο Γιώργος Παπανδρέου προτίμησε τη «σιγουριά» της αμερικανικής αγκάλης, φροντίζοντας να οδηγήσει γρήγορα τη χώρα στην… προστατευτική σκέπη του (αμερικανικού) Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δημιουργώντας μάλιστα την Κερκόπορτα από την οποία ο αμερικανικός παράγοντας «τρύπωσε» εντός της ευρωζώνης.
Το σκιάχτρο…
Από το Ποντίκι »
Το σκιάχτρο…
του Δημήτρη Μυ
Το (ελληνικό) χρέος είναι μια οικονομική πραγματικότητα (ή πρακτική αν προτιμάτε) την οποία οι πιστωτές (αγορές) αξιοποιούν για να κατασπαράξουν τον οφειλέτη εξ ολοκλήρου. Οι πιστωτές δεν γυρεύουν απλώς χρήμα. Αυτό το έχουν εισπράξει διπλό και τρίδιπλο με τα τοκογλυφικά επιτόκια. Αυτό που επιζητούν είναι αυτό ακριβώς που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας η ελληνική κυβέρνηση με τις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές.
«Καραγκιόζης»
«Καραγκιόζης»
του Δημήτρη Μυ
Τα «μούτρα» όταν «στήνουν» το παιχνίδι για να μαζέψουν τα ρέστα από τα «κορόιδα» στο μπαρμπούτι, χρησιμοποιούν τον «καραγκιόζη» που στην καθομιλουμένη σημαίνει λιμαρισμένα- πειραγμένα ζάρια. …Πειραγμένους μηχανισμούς (επιμήκυνση) μαζί με αβανταδόρους καραγκιόζηδες- φερέφωνα (που δουλειά τους είναι το παραμύθιασμά μας) χρησιμοποιούν και οι εντιμότατοι πιστωτές μας…
Το σύστημα και τα media
Δεν είναι μυστικό ότι τα media (παντού στον κόσμο) αποτελούν βασικό πυλώνα του συστήματος εξουσίας. Στην Ελλάδα αυτή η σχέση (media- συστήματος εξουσίας) είναι σε τέτοιο βαθμό διαπλεκόμενη που πολλές φορές είναι αδύνατο να διακρίνει κανείς αν ο/η τάδε τηλεσχολιαστής είναι δημοσιογράφος ή κυβερνητικός εκπρόσωπος. Το ίδιο – σε γενικές γραμμές– συμβαίνει και στον Τύπο. Το mediako σύστημα εξουσίας, κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσει την κυβέρνηση να προχωρήσει και να επιβάλλει την πολιτική του μηχανισμού στήριξης του μνημονίου και του ΔΝΤ. Τώρα βέβαια που έχουν σφίξει οι κ@λοι και οι συνέπειες αυτών των επιλογών γίνονται δυσβάσταχτες για την πλειοψηφία της κοινωνίας, τα ελληνικά media (και κάποια προσβεβλημένα στελέχη τους) προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν. Είναι μάλλον αργά. Ο ελληνικός Τύπος, στην συντριπτική του πλειοψηφία λειτούργησε (μεταπολιτευτικά) ως στυλοβάτης (επ αμοιβή και μάλιστα χοντρή) ενός συστήματος εξουσίας το οποίο καταρρέει. Όσο κι αν προσπαθήσει να διαχωρίσει τη θέση του δε θα το καταφέρει. Θα πληρώσει (ήδη πληρώνει με τη μείωση των κυκλοφοριών και τη γενικότερη απαξίωση που δημοσιογραφικού «λειτουργήματος») το κόστος που του αναλογεί.
Τα γραπτά μένουν…
Τα γραπτά μένουν και μερικές φορές αξίζει τον κόπο να ξανα-διαβαστούν. Υπενθυμίζουμε λοιπόν, κάποια κείμενα του blog που από τον Φλεβάρη του 2010 περιέγραψαν αυτό που μας συνέβη…
«τρίτος κόσμος» παντού
Το (αμερικανικό) ταμείο της Δήλου.
Το ΝΑΤΟ, όπως έχουμε ξαναπεί, χαρακτηρίζεται ως «μηχανισμός που κρατά την Αμερική μέσα, τη Γερμανία κάτω και τη Ρωσία έξω από την Ευρώπη». Πέρα από αυτόν τον προφανή του ρόλο ως εργαλείο της αμερικανικής υπερδύναμης στο γεωπολιτικό παιχνίδι, το ΝΑΤΟ πρωταγωνιστεί και σε ένα ακόμη έργο: «Ο νταβατζής φορούσε( στρατιωτικό) καπέλο».
Ο φόβος φυλάει τις… κότες
Την περασμένη βδομάδα πραγματοποιήθηκε στην Ουάσιγκτον μια δημόσια συζήτηση απ αυτές που σκοπό έχουν να καλλιεργήσουν το φόβο για να ευδοκιμήσουν αντιδημοκρατικές πολιτικές επιλογές και αποφάσεις που ήδη έχουν ληφθεί. Γι αυτό άλλωστε, η εν λόγω συζήτηση έγινε δημόσια.
«ανήκομε εις την Αμερική»…
Την Τετάρτη της περασμένης βδομάδας, λίγες μόλις μέρες πριν ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ταξιδέψει στις ΗΠΑ, ο υπουργός εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας ανακοίνωσε τη σύσταση μιας επιτροπής «σοφών» από διπλωμάτες υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΕΞ και ακαδημαϊκούς η οποία θα αναλάβει το έργο να διατυπώσει το νέο δόγμα εξωτερικής πολιτικής με το οποίο η χώρα θα αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στη διεθνή σκακιέρα. Φαντάζομαι ότι ο πρωθυπουργός στις επαφές τους με τους Αμερικανούς πολιτικούς κι οικονομικούς παράγοντες, θα μπορέσει να συνοψίσει το νέο πολιτικό δόγμα της χώρας με δυο λέξεις: «σας ανήκουμε».
«fast track»: ψεκάστε- σκουπίστε, τελειώσατε
Από το περασμένο Σαββατοκύριακο και την ομιλία του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη μια «νέα» φράση προστέθηκε στο λεξιλόγιό μας: επενδύσεις fast track. Τη σημασία της νέας φράσης που μπήκε στη ζωή μας ανέλαβαν να μας την εξηγήσουν τα media: επενδύσεις με ταχύτατες διαδικασίες, χωρίς γραφειοκρατία, οι οποίες θα σώσουν την ελληνική οικονομία. Καλό ακούγεται… Παρέλειψαν όμως να μας πουν ότι η εν λόγω επενδυτική διαδικασία πρωτοεμφανίστηκε ως πρακτική στη Χιλή της χούντας του Πινοσέτ. Ως αποτέλεσμα αυτής της επενδυτικής πρακτικής και διαδικασίας, ιδιωτικοποιήθηκαν ( επαναλαμβάνουμε, στη Χιλή της χούντας του Πινοσέτ) οι υδάτινοι πόροι της χώρας, συνολικά: Ποτάμια, λίμνες, πηγές, όλα πέρασαν σε ιδιωτικές (αμερικανικών συμφερόντων) εταιρείες. Ακόμη και σήμερα—σαράντα σχεδόν χρόνια από εκείνο το επενδυτικό fast track, εκατομμύρια Χιλιάνοι λένε το νερό- νεράκι…
Inceptions
Το προσεχές διάστημα, με διάφορες αφορμές (Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση κλπ ) θα ακούσουμε και θα δούμε πολλά που στόχο θα έχουν τη δημιουργία μιας αισιόδοξης εικονικής πραγματικότητας. Μηχανισμοί και «δημοσιογράφοι» (τύπου Καψή) θα δώσουν τα ρέστα τους για να ερεθίσουν κάποια βασικά και απαραίτητα (για την διαχείριση και έλεγχό μας) συναισθήματα: Ενοχές (όλοι φταίμε για το σημερινό χάλι) πίστη (δεδομένων των συνθηκών έχουμε την καλύτερη δυνατή κυβέρνηση) ελπίδα (όλα πάνε καλά, τα μέτρα αποδίδουν, δημιουργούν τη διέξοδο από την κρίση)…
Skakistis's Weblog 