Το φασισταριό… τρίβει τα χέρια του

Του Δημήτρη Μυ

Η υπόθεση της κατάληψης του κτηρίου της νομικής από 300 (λαθρο)μετανάστες περιγράφει τη διάλυση της ελληνικής πολιτείας, υπό την ευρεία έννοια του όρου. Όχι γιατί οι κατατρεγμένοι δεν δικαιούνται άσυλο. Αλλά γιατί μια ευνομούμενη πολιτεία φροντίζει αυτούς που πραγματικά το δικαιούνται.

περισσότερα »

Εκτός από άσυλο  στους κατατρεγμένους μια ευνομούμενη πολιτεία έχει ως δεδομένη υποχρέωση να παρέχει και κάποιες στοιχειώδεις υπηρεσίες προς όλους τους πολίτες. Η ασφάλεια είναι μια από αυτές τις υπηρεσίες. Από τον αριθμό και μόνο των λαθρομεταναστών που βρίσκονται και εισέρχονται καθημερινά στη χώρα, είναι προφανές ότι η ελληνική πολιτεία δεν έχει καταφέρει να ικανοποιήσει αυτό το ελάχιστο αίτημα ασφάλειας προς τους Έλληνες (και ξένους) πολίτες.

Το ελληνικό κράτος, αν θέλετε και η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, εκμεταλλεύτηκε τη ροή των μεταναστών: Φτηνά εργατικά χέρια, βαριά ανασφάλιστη εργασία, απειλές απέλασης. Κάπως έτσι οικοδομήθηκε η «ισχυρή» Ελλάδα των Ολυμπιακών αγώνων…

Με το σκάσιμο της φούσκας στην οικονομία, οι μετανάστες υπήρξαν τα πρώτα θύματα. Πρώτους αυτούς χτύπησε η ανεργία, πρώτοι αυτοί πέρασαν στο περιθώριο της οικονομικής διαδικασίας. Το πρόβλημα άρχισε να παίρνει τεράστιες διαστάσεις, καθώς στους ήδη υπάρχοντες προστίθενται καθημερινά εκατοντάδες λαθρομετανάστες οι οποίοι (με το αζημίωτο) καταφέρνουν να περάσουν τα ελληνικά σύνορα.

Όλοι μας, κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο και κάποιες γειτονιές της Αθήνας (στην Πάτρα, την Ηγουμενίτσα κλπ) έχουμε μια εικόνα της κατάστασης. Εκατοντάδες, χιλιάδες άνθρωποι, προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια χώρα της οποία η οικονομία βυθίζεται στην ύφεση. Όμως, όπου δεν υπάρχει εργασία, τροφή και στέγη, αναπτύσσεται το έγκλημα, ο φόβος ο ρατσισμός …

Την ανεπάρκεια της πολιτείας προσπαθούν να καλύψουν οργανώσεις αλληλεγγύης, προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η εκκλησία και άλλοι πολιτικοί ή κοινωνικοί φορείς. Το πρόβλημα, ωστόσο, έχει πάρει πια τέτοιες διαστάσεις που δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί αποσπασματικά. Κάθε αποσπασματική αντιμετώπισή του εμπεριέχει τον κίνδυνο να δημιουργηθούν περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα και επιπλοκές σαν αυτή που έχει δημιουργηθεί με την κατάληψη του κτηρίου της νομικής.

Όσο λοιπόν η ελληνική πολιτεία αδυνατεί να προσφέρει απαντήσεις για μια συστηματική δημοκρατική και ανθρωπιστική αντιμετώπιση του μείζονος ζητήματος της λαθρομετανάστευσης, τόσο τα ερωτήματα- ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας θα απαντώνται- καλύπτονται, είτε από αφελείς επικίνδυνους ακτιβιστές είτε από το φασισταριό που ήδη «τρίβει τα χέρια του».